Mijn cliënt wil niet meer leven,
al een hele poos niet meer. Het expertisecentrum euthanasie is een paar maanden terug om hulp gevraagd. Gisteren zijn ze voor de tweede keer op gesprek geweest en is er toegezegd dat ze mijn cliënt zullen gaan helpen. Binnen nu en 5 weken zal zijn wens ingewilligd worden. Ik ben blij voor hem en zal alles doen wat ik kan om hem en zijn dochter te steunen. Maar het is niet eenvoudig voor mezelf. Ondanks het feit dat ik zijn beslissing volledig accepteer houdt het me flink bezig en natuurlijk zal ik ‘m straks missen. Voor hem kan het niet snel genoeg gaan, maar voor mij gaat het hele proces verbazingwekkend vlug. Maar ik spring weer in de auto op naar een andere horizon en hij blijft zitten in zijn hoek van de bank. Dag in dag uit.
